Սիրում էի այս տարին , ինձ համար ամենաերկար և ամենաբուռն տարին էր ...
Որքան էլ որ զարմանալի հնչի, բայց չեմ ուզում, որ այն անցնի .. որովհետև միայն աստվածները գիտեն թէ ինչ է սպասվում մեզ հաջորդ տարի քանի որ ամբողջ աշխարհը տարված է այն մտքով ,որ հաջորդ տարի լինելու է "վերջինը ": Նաև այս տարին ինձ նվիրեց մարդկանց ում շատ եմ սիրում ... կորցրել եմ ,բայց սիրում եմ ...
Ահավոր բան է, որ քեզ հարազատ դարձած մարդիկ հանգամանքների բերումով գնում են երկրից: Նրանք գալիս էին , դարնում հարազատ և քամու նման գնում .. թողնելով այն լավ հուշերը, որ մինչև հիմա ստիպում են իրենց կարոտով սպասել ...Սակայն ես գիտեմ , նրանք այլևս չեն գալու ... բայց չեմ դադարում սպասել :
Այսօր հեռախոսիս հաղորդագրություն եկավ :Շնորհավորում էին ամանորս : Մի պահ շատ ուրախացա , որ օտար մարդկանց մեջ ոմն մեկը դեռ հիշում է ինձ , դեռ ուզում է ուրախացնել ...
Սիրում եմ պահել հին նկարներ , ժամանակ առ ժամանակ բացում և նայում եմ : Հիշում եմ ամեն ինչ , ինչ ուրախ էինք մենք , ինչքան չէի ուզում իրենց հետ սկզբից ծանոթանալ : Ծիծաղելի է , բայց սկզբից ես նույնիսկ իրենց չլսելու համար , անգամ ականջակալներս չէի հանում ... բայց վերջի օրը փոքրիկ երեխայի նման լացում էի ...:ՃՃ քանի որ իմ կյանքի մի մասն էին :
Ինչպես էինք գնում մեղեդի լիմոնով Ատվյորկա խմելու ... բոլորը գիտեին, որ միայն մենք ենք դրանից խմում ... ու մեր համար սկզբից օղին էին լցնում հետո հյութը :
Չեմ մոռանա մեր բրինձով ծնուննդները ,չոր փոքրիկ լիմոնները , մածնափրթոշը երբ սարքելու բան չէինք ունենում ... մեր խելագար պարերը .. բոլորս ուրախ էինք , և կարծես հոգսեր չունեինք երբ բոլորս միասին էինք ...
Հիշում եմ թէ ինչպես էի գոռալով մտնում ձեր համերգի ժամանակ հանդերձարան , բոլորիդ գրկում :ՃՃՃ
Հուսամ երբևէ էլի կհանդիպենք , թեկուզ մի քանի տարի հետո , բայց կհանդիպենք...
Комментариев нет:
Отправить комментарий